Socratische intervisie
Socratische intervisie kenmerkt zich door gezamenlijk nadenken, op een methodische manier, in een sfeer van collegialiteit. Deelnemers verplaatsen zich in een ander, schorten hun initiële oordeel op, verkennen een vraag of probleemstelling en diepen deze uit. Op die manier ontwikkelt elke deelnemer meer inzicht in eigen patronen van denken en handelen.

Socratische intervisie onderscheidt zich van andere intervisiemethoden doordat het bij deze methode niet gaat om oplossingen aandragen of adviseren van degene de casus inbrengt. Dat zijn bijkomende resultaten die op zichzelf niet onbelangrijk zijn, maar vormen niet het doel van het gesprek. Socratische intervisie heeft een doel dat ruimer en dieper is, namelijk een algemene, voor alle deelnemers relevante kwestie te analyseren op verschillende niveaus.

Het is een gezamenlijk uitgevoerd zelfonderzoek waarin allerlei persoonlijke manieren van denken, handelen en beleven de revue passeren, naast verschillende mogelijke essenties. Wat gaat de deelnemers aan het hart in de kwestie die voorligt? De vragen die bij deze essenties horen, zijn gebaseerd op de deugdenleer. Deze ingang biedt een ongebruikelijk perspectief dat zeer inzichtgevend is.

Van hieruit ga je ten slotte op zoek naar het juiste midden. Wat staat je te doen? Naast de deugden moed, maat en verstandigheid komt dan rechtvaardigheid om de hoek kijken.

Dit is de overkoepelende deugd en de leiderschapsdeugd bij uitstek; die wil je aanspreken om het juiste te kunnen besluiten.